#nowedding

De week ervoor kwam zij voor een broek die korter moest. Even passen achter het kamerscherm, afspelden, zo doen? Ja zo doen! Er was die week nog niet veel anders in ons dagelijkse leven wat betreft Corona. De dagen erna veranderde er ineens veel, elke dag werd het nieuws grimmiger, kwamen het virus en de maatregelen dichterbij. Mijn naaiatelier bleef nog open maar er werden geen handen meer geschud. Ik en mijn klanten hielden afstand voor zover dat lukt in mijn atelier en soms vergaten we het bijna. Deurkrukken, leuningen, lichtknopjes en het pinautomaat werden regelmatig schoongemaakt met een hygiënisch doekje. Maar door twinkelen, dat sowieso! Toen mevrouw haar broek weer kwam ophalen zei ze; ja het was voor een bruiloft, maar die is uitgesteld…jeetje ja je kunt je haast niet bedenken wat al het aflassen en uitstellen voor iedereen betekent. Nu merk ik pas hoeveel we eigenlijk doen, het moet leuk, leuker, leukst, er wordt zoveel georganiseerd, bedacht en gedaan. Ik heb zelf ook zoveel plannen en die zijn vaak voor als er ooit tijd is. En die tijd…die krijgen we nu. We worden bijna gedwongen tot creatief denken, samenwerken, en echt doen! Maar ook voor rust en bezinning. Dat deel van de consequenties omtrent corona kan ik waarderen. Vervelen zal ik mij nooit, hoewel het erg goed is voor de mens dat vervelen. We worden zoveel vermaakt, er wordt ons zoveel voorgeschoteld wat we zo kunnen grijpen zonder te denken. Nu is de tijd om zelf meer te denken en om elkaar te steunen. Ik merk nu al een geweldig leuke samenwerking met ondernemers in de omgeving, wat een toppers allemaal. De groepsapp stroomt vol met ideeën, plannen worden uitgevoerd en we houden elkaar op de hoogte van ontwikkelingen. Mijn familie en vrienden amper zien vind ik moeilijk, dat er van ons wordt verlangt elkaar niet op te zoeken doet een beetje zeer.

De twinkelplannen lopen nu anders en anders is oké. Als ondernemer kun je maar beter mee gaan op de golven van wat er is en eigenlijk had ik daar al aardige lol in gekregen, ben me toch flexibel geworden! De naailessen, workshops en knuffelspreekuren liggen op z’n gat. Dat komt wel weer, het kost me aardig wat inkomsten maar wel heb ik nu tijd voor het vullen van mijn webshop, vol op bezig met wol want daar raak ik nooit zat van, kan ik speciale verzoeken uitvoeren en de paastak vullen. Kledingreparatie en veranderwerk loopt tot nu toe nog best goed door, leuk! Klanten krijgen namens de ondernemersvereniging Winsum een zakje bloemzaadjes van mij mee en dat levert steeds weer een glimlachje op bij vertrek. Mijn dochter is hier regelmatig en doet haar huiswerk, ik ben juf terwijl ik werk, het lukt best samen en hoe waardevol is het om het leerproces van je kind van dichterbij te zien. We eten soep in de keuken van Jacobijnenhuis, maken een schema voor de dag en doen yoga tussendoor i.p.v. gym. Dat laatste bij voorkeur met de slappe lach want een beetje extra endorfine is welkom nu. Ik merk hoe mijn dochter hetzelfde is met leren als ik, snel afgeleid en veel gegiebel, er is ook zoveel leuks.

Toen ik vanmorgen wakker werd moest ik ineens aan de uitgestelde bruiloft denken, een van de vele wellicht maar ik had er nog niet bij stilgestaan. Het bruidspaar in spe zal op de dag van hun geplande bruiloft niet gaan trouwen, zij worden de volgende dag ongehuwd wakker en de jurk zal die dag niet worden gedragen. Er zijn geen kadootjes, geen taart, geen lievelingsliedjes en kusjes op de dansvloer…maar wel is er liefde, het verheugen op wanneer het alsnog kan en gelukkig werkte iedereen mee. De mevrouw die haar broek kwam laten verstellen is er klaar voor, dat het maar een prachtig feest mag zijn waarbij iedereen elkaar weer mag omhelzen als nooit te voren.

Liefs Marloes